BACIM

BACIM

sen beni tanýmazsýn bacým, adýmý bilmezsin
ben seni ufku saran yanýk sesinden tanýrým
bilirim ne yaþam sana güler, ne sen yaþama gülersin
ben seni benimkine benzeyen umutsuzluðundan tanýrým.

yaz günü güneþ tarlada yakar kavurur seni
tanýrým balta,orak tutmaktan nasýrlaþmýþ elini
düðününde görmesem de üstünde beyaz gelinliðini
ben seni yüreðini saran beyazlýktan tanýrým.

bir gün bir çift öküz parasýna satýlýr umutlarýn
ve bir tavuk parasýna dikilir kýrmýzý duvaðýn
iki damla gözyaþý dökülür gözlerinden, tutamadýðýn
ben seni at üstünde dönüp dönüp bakýþýndan tanýrým.

belki de ilk görüþün gerdek gecesi kocaný
yaþam onun da ardýnda belirlemiþ sýraný
ne kimse anlar seni, ne sararlar yaraný
ben seni sofrada deðiþmeyen yerinden tanýrým.

çocuklarýn olur peþ peþe sayýsý bilinmez
kocan ekmek kavgasýndadýr gurbetten gelmez
yediðin her öðün bulgur pilavýyla pekmez
ben seni yüzyýllardýr süren ezilmiþliðinden tanýrým.


DURSUN YÜKSEK
1980-ÝSTANBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: