ODAMIZ,EVİMİZ VE BİZ

gelin dostlar sizinle Hürriyet sokaklarýna dalalým,
uzanalým Karamanköy’e dek.
Ziya Gökalp sokaðýnda 9 no’lu evin
kapýsýný açalým.
burasý bizim evimiz...
iþte þu oda da bizim odamýz.
eski bir battaniyeyi kilim yapmýþýz yere
yadýrgamayýn
tül perdelerimiz yok, perdeleri açmayýn
masamýzýn ayaðý kýrýktýr,
kitaplýðýmýz kaðýt kaplý sandýktýr.
duvarlarda kartpostallar tek süsüdür odamýzýn
sorunlarýmýz...dertlerimiz
izmarit izmarittir küllüklerde
uykusuz gecelerimiz,çarþaflarda kýrýþ kýrýþ
tavanlarda göz göz belirir.
askýlýklarda asýlý durur kirli çamaþýrlarýmýz
yýllardýr anamýzýn eli deðmemiþ hiç birine
ütü yüzü görürse bir kez
gömleðimiz,pantolonumuz,
giymeye kýyamayýz.
mutfaðýmýzda birkaç tencere-tabak
ve bir-iki kilo soðan patates vardýr bak.
kahvaltý masamýzda yalnýzca
çay-peynir ekmek
akþamlarý katýðýmýz bir çeþit yemek.
belleðimiz anýmsamaktan korkar kýþlarý
bir tatlý hayaldir yalnýz,
sobanýn gürül gürül yanýþlarý
soðuklarda biz yataðýmýza
soyunarak deðil giyinerek gireriz.
titrer titreriz sabahlara dek.
ve biz bu yaþamýn içinde
boy vermesi istenen birer filiziz
anamýzýn babamýzýn gözünde, gönlünde.
bunun için yýllardýr
soðuklarý düþlerimizle ýsýtarak
açlýðýmýzý umutlarýmýzla bastýrarak
düþerek, kalkarak, yürüyerek, koþarak
hep ayný dekoru içinde yaþamýn
yaþarýz.. yaþarýz.
ve yine de hiç bir zaman
inceldiðimiz yerden kopmayýz.


08.EYLÜL.1982-BURSA
-BÝR ÖÐRENCÝ EVÝ-

Sosyal Medyada Paylaşın: