KARA

kara...kara...kara
kara topraklara,
kara somunlar için salarým
kara buðdaylarý.
karasabana kara öküzlerimi koþarým.
karadýr ellerim,karasabanýn sapýnda.
kara sabahlarda,
kara umutlarla
uyanýrým hep.
gecenin karanlýðýnda
dönerim eve,tarladan.
kara...kara...kara
kara ellerini tutarým Hatçe’min
kara gecenin koynunda.
kara çarþaflarýn üzerinde
kara.. kara çocuklar için
birleþir kara bedenlerimiz.
kara gözlerimiz
kara uykulara dalar sonra.
ve ben her kara gecenin,
kara uykularýnda
beyaz bembeyaz
bulutlar görürüm rüyamda
ve her sabah yeniden
kara topraklarýn,
kara koynunda bulurum kendimi
kara...kara...kara
yoksa beyazlýklar tükendi mi?



Sosyal Medyada Paylaşın: