KARIŞMASAK

/susar mý savaþlarýn sesi
içinden çýkmadýkça insan dili?/


sende çok bende az diye diye
yer deðiþtirir toprakla nefes
isteksiz beþik kertmesine bulanýr kan izi
renklerden, karayý seçmiþtir bir kez insanoðlu


gözü/n kara/sýna çalýnamayan beyazla
güneþ söner her iki dünyada
sancýyý dindiremeyen
e l d e n d ü þ m e sözler düþer ortaya


günü devrilen pencere bilir geceyi
kendi uðultusu baþlar
içinde/ arayýp bulamadýðý sesi
ve hiç unutamayacaðý o gözler olur

sonbaharýn kýþa aralýk kapýsý gibi
soluk da aralýdýr ölüme
lâkin insan dilinle çeker kýsa sapý
dem çekmez bir daha
sedâsýz sunar gözler vedâyý


bâd-ý sâbâda güneþli bir gökyüzü
beklerken
mutluluðun resminde gördüðün
hep bir renk eksikliði vardýr yaþarken


/hangi mevsimi bekliyoruz sahi biz?
bulamadýk bir türlü…/


yel izini göremezsin
gelip konuverir gözü kara gece
geçer gider dünya hanedanlýðýn
teneffüzsüz
yanan zamanlara yanmak yoktur
bedene ecel gelende


külüstür bir bisiklet de olsa hayat/ý sür
sür gitsin sürebildiðin yere kadar
güdük de olsa filizini sev


bitmeden yol, söylenmedik sözlerini söyle
kum tanelerini birleþtir içinde
bastýðýn topraða þükret


alaþaðý nâ-mümkün
ölüm hep peþimizde…
günaha alýþmasak, karýþmasak Tanrý’nýn iþine
eminim çok daha güzel olurdu yaþamak


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: