ATEŞ BUZ VE TOPRAK

ýþýðýyla geldin
aydýnlanýrken gözlerimdeki gece
daðladý, daðdan ateþin
ve sen
onlara, nisaný býraktýn giderken
tuzlu sularýnda yandý müjgâným

belki bir gün diye diye
kabuk baðlayamýyor bir türlü yaralarým
bukalemun umutlar

sen, benim en güzel rüyam/dýn
senle güngördüm, ay gördüm
ve döküldü üzerime yýldýzlar

soluðuma katmadýðýn soluðun
senin olmadýðýn yerde
durgun denizde battý yelkenlim
geceye uyandým tekrar

sen sýrsýz aynam
aþk bu deðil ki
yüzüme vurmaz düþlerim artýk
ses veremem
bir dilsiz kayayým
gitgide boþalýyor içim

kanatsýz kuþum
uç/sam uçamam

bilmez misin?
aþk önce yakar, sonra dondurur
ve toprak sarar

dalýmdýn, yapraðýmdýn
az kaldý, buza yürüyor bedenim
yavaþ yavaþ dalacaðým uykuya

biriktikçe birikti içimdeki keder
acýma eriþemedin
duyduðunda gel
son kez, sevgi ýrmaðýnda yun beni
bir mermerde sonsuzluða çiz adýmý
gör geleceðin yeri / bil ve taný

unutma! týpký senin gibi
silinecek yeryüzünden gölgem
hayata
bir toprak borcum var yalnýzca!


Hâdiye Kaptan (Sahaf)
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: