DEĞİŞMEYENİM

karanlýkta hayâl edilen, aydýnlýk þafaktýn sen
görüþmecisini gözleyen
bir mahkûm kadar, hasretle beklemiþti gözlerim seni
geldin
zindan demirlerinin soðukluðuyla
acýtarak tuttu ellerin ellerimi
yansýsýydý kalbimdeki
ve sönen gün ýþýðýydý
gözlerimde görmediðin

baharlarý vadeden senden
iki dakikaya sýðdýrdýðýn
iki satýr döküldü dilinden
ne büyük lütuf!

hiçbir þey, eskisi gibi olmayacak bundan sonra
aldýrmam/aldýrmayacaðým
ne kadar acýtabilirsin ki daha?

beyaz yakýþmayacak eskisi gibi
hazan konfetilerini döktün baþýma
ben siyahlarý kuþanacaðým

gülmeyi unutacak belki dudaklarým
yüreðim deli gibi çarparak
o yere ayný hevesle koþmayacaðým belli
bende aþk ve gençlik senle bitti

ne o kýyý ayný kýyý
ne de o zamanlarýn tadý
ayný deðil yürek atýþýmýz artýk

anladým ki, herþey geçmiþte güzeldi
afalladý yön/üm deðiþti

eskiyen her þey kadar eskidi
ve eksildi zaman
yüreðimden atamadýðým senden gayrý
deðiþmiyor bir türlü yeri/n ne yapsan
hani olur da bir gün!...


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: