Gölgeler yaşar
Ýnsanlar ölür
Gölgeleri yaþar
Ve insana sýðmayan duygular
Kesilir kalp yanlarýndan
Daha kaç insan sýðar bilinmez
Ele avuca sýðmaz oysa… Kalp
Çok yaþarsýn ama
Mutlaka ölürsün ve teninden
Sesinden ayrýlmak deðildir...
Sevdiðinden ayrýlmak koyar insana…
Yalnýz kalma korkusu deðildir
Topraða karýþmak…
Geride kalanýn seni yanýnda istemesidir
Asýl insaný yaþatan…
Biter ve kapatmak zorunda kalýrsýn
Her kitabý… Bir köþeye atmak yahut
Isýnmak için yakmak lazýmdýr…
Okuduðun kadar yanarsýn…
Okuduðun kadar seversin bir kadýný…
Ölebilirsin…
Ezberlediðin her yazýlýda
Boþ kefene sarýlýp gidersin…
Kalkmak istersin ama aðýrdýr
Toprak her fidaný baðrýna basmaz…
Bir sigara gibi yanarsýn
Ne tarafýndan yakarsan yak
Mutlaka acýmýþtýr… Caný
Ve içine çekerek bitirirsin
Acýyan yarasýný…
Bir muma benzer her ömür
Ýçindeki ipi koy verdiðin sürece
Ayaðýný yere bastýðýný sanýrsýn ve düþersin
Dibindeki zifiri bir kuyuya…
Kuyuyu ören taþ deðildir…
Seni içine kapatan avuçladýðýn taþlara
Ettiðin eziyettir… Seni içinde tutan…
Gidenin arkasýndan gelir
Aðaçlar yapraklar göç etmeyi sever…
Iþýklar söner þehirlerde ve senin boþ býraktýðýn
Yüreklere yaðar yaðmurlar…
Ýnsanlar asla yalnýz ýslanmaz
Ve ne kadar bulut olsa da düþler
Rüzgâra karþý uçamaz…
Mezarlar arta kalan zamanýn
Uyuma þeklidir…
Ve saatlerin gölgelerinde
Uyuyanlarýn diðer yüzü saklýdýr…
Bir mezar taþý dikilir
Ve gölgesinde oynadýðýn aðaçlar vardýr
Yanýnda uzanmak istersin ama zordur…
Ölüp gidersin ve gölgelerin koþar
Aðaçlarýn dallarýnda…
Kuþ gibi nehir gibi akar rüyalarýnda
Renkler gökyüzü olursun çýkmaz bir sabaha
Yel olursun kurumuþ dala
Açarsýn bir mayýnýn altýnda ve basanýn çok
Olur canýna…
Tütersin yahut bir aðaç gibi büyürsün
Ve topraðý kazarak ilerlersin
Kalbine ve sende kýyarsýn
Ölsen de geride kalmýþ sevdiðine…
//Ersoy//
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.