HEP AYNI YERDEYİM BEN
çýðlýk çýðlýða uçuþuyor yine kuþku kuþlarý alnýnýn
en tenha seherlerinden. vurup vurup kendilerini
vitrin aynalarýna gözler içinde en gözde gözlerinin.
kirpiklerin kapýsý
býrak aralýk kalsýn.
bir þiir merdiveninin baþýndayým ki ucu sana çok yakýn,
her basamaðý damýtýlmýþ gümüþ, mutluluk potasýndan.
küskün bir pýnardan fýþkýrýr serüveni. zorlanma sakýn,
evrenler taþýr sesim,
sesime uyamazsýn.
hangi yýkýk iklimlerden getirdin bu piþmanlýk yaðmurunu
ki saçaklarý saçlarýnýn sýrýlsýklam yalnýzlýktan. rüzgârgülün
hoyrat yellerde rehin. aldanmýþsýn ötüþüne hilekâr horozlarýn.
sen hem tescilli gerçek,
hem yitik bir rüyasýn.
boþluk ateþi yanar avuçlarýnda ve kanar parmak uçlarýnda
yanlýþ dualar. kururken sabýr fincanýnýn derinliðinde telve
kulaklarýnda sihirli yankýlanýþý umut sularý daðýtan tasýn.
elin nabzýmda ama
dokunur, duyamazsýn.
sensizliðin ters kaldýrýmlarý beni hiçe götürür hep inadýna.
balkonumda kiþner durur ayrýlýðýn kýsraðý. dost kavþaklar
karantinalý. kýrýk telgrafýmla s.o.s. gönderemem inan bana.
kara çalý pusuda,
sevda kuþu ne yapsýn?
sen olsan ne yaparsýn gökyüzünün direði çöktüyse eðer?
umutlarýn bulutlarý paramparça olmuþ iþte. aldanarak
güzel yalan bekleme çirkin falcýdan. çünkü þansýn bu kez de
kaymýþ yörüngesinden
yerine koyamazsýn.
uydurduðun geceler uzun; uzundur aðlamalarýn, dövünmelerin
senin. kendi uçurumlarýndan kendini çýkarmalarýn ölesiye uzun.
yalazlanýr içinde bir þey, adýný belleyemediðin, talazlanýr bir þey
boðulurken altýnda
daðlar kadar bir yasýn.
bu kent o kent mi, okuyup okuyup kustuðun? suratýný kendi
elleriyle kirletmiþ. sevginin tabutunu kaçýrýrken vampirler
bir þey damlamýþ yere. bir aný ya da meyvesi en son günahýn.
vurmak geçer içinden,
vurmaya kýyamazsýn.
ben göçlerle göçürdüm seni hicret denizlerinin hasret sularýndan
yazgým gibi yaþadým, belam gibi taþýdým. soludum seni aralýksýz
nefes nefese. yaralandým kaným oldun, kanýmýn közü. istedim ki
tanrý, hüznü hep bana,
sevinci sana yazsýn.
heyelana kapýlmýþ ceylan, diren biraz, bir gün biter bu bitimsiz
bekleyiþ. hep ayný yerdeyim ben, kargýþlanmýþ-dýþlanmýþ.
Keþke çýkarabilsem seni doruðuna arýnmýþlýðýn. gel bana, sokul, ýsýn
seninle ölmek var ya,
tadýna doyamazsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.