Merhaba insan!
beni unuttun sanmýþtým çoktan
kapýlarým her zaman sana açýk
yeter ki kilitlerini paslandýrma
elimden geleni yaparým o zaman...
Gecikmek için ölmen gerek, kýyamam ki sana
her gün bana ümitle sesleniþin olmasa
mühürlerdim o zaman tüm kilitlerimi
sen beni öyle çok sevdin ki
bazen sonsuz olaný da unuttun
arada kulaðýný çekmedim deðil hani !
Biliyorum kýrýlmazsýn hepsi iyiliðin için
renklerim aldatmasýn seni sakýn ola ki
arada siyahýn içine beyaz da atarým bak
her zaman göremezsin belki,aðlarsýn !
Ama inan ki hemen gökkuþaðýn hazýrdýr
yaðmur bitimi, bütün renklerimi yayarým
üzülmene gelemem ki,sevgi dolu gözlerin
çok istediðini anlayýp, kucaðýmý sýcak tutarým
hýnzýr gülüþüne bakýp, hediyelerimi yollarým...
Belki bir gün, sevdiðinden aldýðýn bir öpücükle
belki bir gün ,babanýn aldýðý o minik düdükle
ya da kimbilir; kucaðýna aldýðýn bir bebekle...
Ümidinle, koynumda hemen uyumaya dalarsýn
unutursun aðladýðýn, gökkuþaðý öncesindeki geceyi
hepsini unutursun kederinin, savaþýna dalýnca
kurþunlarým gelse ne yazar, yine toparlanacaksýn...
Demiþtin ya, daha çok görmek istediklerim
demiþtin ya, belki en çok istediklerim,ertelediklerim
hepsini çoktan hazýrladým, sen yeter ki bana yetiþ
pembe de senin mavi de senin yeþil de...
Tut, þu yýldýzlardan atacaðým kuyruklu olaný
ve sakýn býrakma, mühürlerini sökecek kilitlerin
oda oda mutluluk,renk renk yaþamlarým çok
hem de çoðunun tutulmuþluðu yok
astým gökyüzüne parlayan þimali,haleyi
gireceðin bu yolda, ýþýk tutacaklar sana...
Hadi, samanyolu çok uzun, acele etmelisin
hele þimdi asla gecikmemelisin !
anahtarýn elinde tut þu ipin ucunu
endiþelenme,biraz ben de çekeceðim seni
sen sevdin de ben az mý sevdim sanki seni
bekliyorum iþte MERHABA ÝNSAN!
(Þirin Kelebek)