tam da þimdi
deþifre ediyorum aþk’ý
bu, aþk’ýn en acýklý intihar biçimidir…
sorgusuz / sualsiz iyi ama, bir bahanesi olmalý aþk’ýn
üç harf tek heceyle daðýtmak için dað gibi adamlarý!
kýna yakan gelinlerin elleri kýzýl bir geceyi yoðurmak içinse
özlem yüklü bir masal þimdi ardýmda býraktýðým piç eden gece
hangi kuyudan kanarak su içtiðini
hangi aðaçtan bir meyveyi kopardýðýný
hangi þeytanýn cesedini taþladýðýný
ve hangi ýrmakta yýkandýðýný / arýndýðýný
kimsenin bilmediði bir sýr’dý aþk!
gözlerin ferini yakýp söndüren aþk’dý ateþ böceði gibi...
parmak izlerimi bulaþtýrdým kalp ritmine
hu çeken özlem yüklü bulutlarda nemim
ve kekremini aldýrdýðým yaðmurlarda
bir tek sana aðlayan durgun bir gözyaþýyým þimdi
aklýný baþýna topla dedim ey akýl!
ve adam akýllý özle onu þimdi
sen bir gurbetçi gibi tiryakisin
en çok uzak ve en çok hasret
en az mutlu, ama en çok özlemli...
yamalý bohçamdan ilmek ilmek ördüðüm aþk dantelini
çýkardým serdim özenle hasretin ahesteliðine
içimdeki dalgakýran ruhumdaki dalgayla cebelleþti
kýyasýya bir mücadeleyle
hýrçýnlýðýmý ve öfkemi darmaduman eritmek için
sürgüne yolladýðým kaçaklýðýmý daðýttým
kýnadým, yaktým, yýktým da;
arýndýramadým imkansýzlýðý tenimden
her giden biraz kaçak
ve her kalan eþkiyasýdýr kendi yüreðinin
ikimizde sorumluyuz senin anlayacaðýn bu iþ de
bilesin!
yasal olmayan bir eyleme ayak basýp
yaktým koca ömrü bir kibrit çöpüne
bir kibrit çöpüyle!
adý ölüm
adý sancý
adý her neyse iþte
el ayak çekilince kentlerden güneþ’e koþtum
devþirip aklýmý devrilmez bir davanýn neferi gibi
özlemine döküldüm tenhasýnda gözlerinin
adý kalp aðrýsý
adý hasret
adý özlem
adý her neyse iþte
birgün karþýna dikilip hesap sormaya yelteneceðim
olmayan gücümle direneceðim aymazlýðýna
ve sen yine en nazik karþýlamanla ‘merhaba’ diyeceksin
bütün öfke kusma planlarýmý yok ederek öfkemi boðazýma dizeceksin
susacaðým!
fýrtýnalara koyup baþýmý þimal’e doðru toz olacaðým
oyunbozan bir çocuðun zaferini hibe edip çoðalacaksýn yine
gururla bakacaksýn tertemiz yaþadýðýn her güne biliyorum
gururla bakacaðým kutsal davam aþk’a, sen de bil, bil/sen/de !
bir çocuðu gülümseten gözlerine þükredip
tarifsiz bir iç huzuruyla ay’a çalacaðým hasretimi
senden uzaða sürülmüþ suretimi
gözümden düþmeyen telaþýmý
aþk’a baðýþlayacaðým heyecanýmla beraber
ki telaþ en çok aþk’ýn kimyasýna yakýþýr bilirsin
deþarj edeceðim damarlarýmdaki iksiri, tazelenmek için!
birgün en uzun þiiri yazacaðým sana
ve oturup bir baþýma hýçkýra hýçkýra aðlayacaðým
þairin;
‘hasretinden eskittiði prangalar’ için…
þimdi anlaþýlmanýn deðil iki gözüm
anlamanýn tam da sýrasý….
zaman acýmasýz iki gözüm
bilmem kaç ayrýlýða daha sürer sabýr merhemini
hesapsýz...
fulya/ocak2011
( resim : fulya çiçeði )