TABULA RASA*
ellerim yalnýzlýktan mý büyüyor böyle
çaðýra çaðýra sanrýlarýn büyüklerini
bir türkünün yalvarýþý dökülürken aheste
cilalý bardaðýndan müebbet bir özlemin
prangalara vurmak isteyenler mi var beni
(peri, þeytan, ya da cin?)
þaþýyorum içimdeki terler döken ayaza
bir yaðmur kuþaðý ýsmarlanmýþ bir gökten
sallanýyor üzerimde sehpada urgan gibi
bir fahiþe (adý hayal) gülüp gülüp ölürken
kaçacaðým (nereye?) kendimden kendim için
bu yüzden mi bulanýk acep mehtabýn dibi
(gazap, öfke, ya da kin!)
kusmuk rengi damlalar sývýþýyor beyaza
bir antika patika omuzlamýþ geçmiþimi
geçirmeye uðraþýyor denetimsiz sýrattan
sýrnaþýk bir garip gölge býrakmýyor peþimi
belki ben ruhuyumdur o kuþkucu hamlet’in
karanlýk bir perdeye durmadan çýðlýk atan
(ya kop, ya kalk, ya da in!)
alnýmda yazgý yok, alným tabula rasa.
___________
*tabula rasa (Lat.): Temiz (yazýlmadýk) tahta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.