gece...
sokulup sarýldý göðsüme
önce yaðmur oldu
sonra rüzgâr tenimde
daðýlmýþ saçýný topladý öfkesiyle
-kederimi örmüþtüm yýllar önce ayný yerde
nefesi nefesime indikçe
düþlerim uyandý yeniden
gece...
bahardý cama vuran
yaðmurdu fesleðenlerdeki
telaþ içindeydi, güneþ küstü dünyaya
nerede yitik bahar
-ilkyaz akþamý gibi dizilecek dizelerime
ki örsündeyim aþkýn
gece...
çek üstüme kirpiklerini
-zifir yalnýzlýk benimkisi
gözlerim infilak
dilim lâl
bu kez...
sadece bu kez...
git!