Kâr-ı Akıl

lokman kurucu’ya

I

dokunur
kýrýk bir kalbe keman sesi...
yýkýlýr ansýzýn denizde gemiler
þilteler atýlýr balýkçý sahiline
yeni demlenmiþtir çay
bahçede çiçektedir yeni yeni erikler
akþam rüzgarýný da getirmiþtir
nasýl da kokar bahçede hanýmeli


akþam kapýsýný çekmiþtir güneþe karþý
bulutlarýn elleri de beyaz deðildir artýk
martýlar daha derinden baðýrýr
þýmarýk bir çocuðun kahkasýyla karýþýk

biz seviyoruz böyle baþbaþa
yan yana oturup turuncu bir denizde
dalga saymayý...





II



-bir solukla beliriverir yaðmur-


dokunur
sýcak memleketlerde balkondan yaðmuru izlemek
bir de deniz ayaklarýna kadar ýslanmýþtýr saçlarýndan.
sonra hep bir aðýzdan güleriz
sularý da ýslatýr, çürütür dil.
koca bir suçlamadýr oysa
yaðmur anca temizler kalbi
onun elleri yok ki parçalasýn!

ölünüz! diyen bir adamdan baþka
öldüren çok kadýn tanýdým hayatýmda
ölümü bekleyen yüzlerde arýndým
sonra...
bir keman sesi, bir kadýn sesi
martýlarda boðulurmuþ sonunda...

hem biz seviyoruz baþbaþa
yan yana oturup, ölen her yaðmur damlasýna
aðlamayý..


III



acýmaz yeniden kesilse damarlarýn
öyle eski yaralara dokunmaz kan
üzerini örten yeni aþklara da uðramaz sevgi
tenin sýcaklýðýndan, öfkenin arzusundan
alamadýðýn nefes bile keyifli gelmez artýk...

þimdi bambaþka bir gökyüzü bizim beklediðimiz...
üstesinden geldiðimiz
üstünden geçtiðimiz
üstelik sövdüðümüz þehirler gibidir hava
hava sýmsýcaktýr, oysa
üþürüz bilmez kimse
kimseler olmaz da yanýmýzda
elimizi tutan yâr’dan çoktan ayrýlmýþýzdýr


ayrýlýklar koymaz adama bu saatten sonra
Lokman da bilmez ilacýný
ben bir baþýma Ýstanbul’da...



banukalyoncu

Fotoðraf: Bade Kalyoncu

Sosyal Medyada Paylaşın: