I
anne n’olur kýzma bana
ben sevgilimi ölünce seveceðim!
nefesini hissetmeden
sesini duymadan, elini tutmadan
dokunmadan…
öpmeden her sabah ve her gece
sarýlmadan, güzel söz söylemeden
gözlerinin mavisini unutarak hatta!
II
sevgilim sen ne zaman öleceksin?
ben seni o zaman daha çok seveceðim
þiirler yazacaðým her gece
her sabah þarký söyleyeceðim
-bizim bir þarkýmýz bile yok
kahvaltý hazýrlarým belki sana
-sahi sen en çok neyi seversin
seninle sahile gideriz, martýlar gülüþür bize
uzaktan geçen vapurun sireni baðýrýr
kediler yüz vermez diye düþünüyorum
bizim bir kedimiz bile yok
adýný birlikte koyacaðýmýz…
III
anne n’olur kýzma
ölünce sevgilim benim olacak!
sözünü tutmasa, kalbimi kýrsa
bana gülmese, gözümün içine bakmasa
özlemese bile…
elimi býraksa, saçlarýmý okþamasa
seni seviyorum demese
kalbimi aðrýtsa da bana gelmese bile seveceðim.
IV
orada mýsýn?
öyleyse hiç gelme sevgilim
çünkü ben seni yanýmdayken sevmiyorum
þimdi ölebilirsin!