YAS

soydaþkent’te bir soydaþ akþam kendini astý
balkon korkuluðuna serilmiþ giysi gibi,
dalýnda aðýrlaþmýþ olgun kayýsý gibi;
sanki kör bir kuyuya sarkýtýlmýþ bir tastý,
soydaþkent’te bir soydaþ akþam kendini astý.

ipi saðlam baðladý, ilmeði yaman kastý;
rüzgârýn düþürdüðü saksý örneði, hemen,
býraktý kendisini boþluða düþünmeden.
þanssýzlýðý yenmede bu belki de son þanstý,
soydaþkent’te bir soydaþ akþam kendini astý.

torunu taþ kesildi, oðlu feryadý bastý;
ama artýk o baþka bir dünyada konuktu,
mutluluða ermiþse yüzü niye donuktu?
söylemeden kimeydi, neyeydi acep kastý
soydaþkent’te bir soydaþ akþam kendini astý.

yoksulluk, arkasýnda býraktýðý mirastý,
bir de sýla özlemi rodop daðýndan yüce,
yürekleri cýzlatan, sýzlatan ince ince.
bu sabah sokaklarý boðan sis deðil, yastý,
soydaþkent’te bir soydaþ akþam kendini astý.


Sosyal Medyada Paylaşın: