SAKLAMBAÇ

komþuyduk, çocuktuk ve deliþmendik,
ben sýska bir oðlan, o - nazlý bebek;
kelebeklerce hür, kuþlarca þendik,
beraber olmaktý sevincimiz tek.

mekânýmýz ayný: o yeþil yamaç,
oyunlar oynardýk, hem de doyunca.
körçepiç, çömlekçik, hele saklambaç
oyalardý bizi günler boyunca.

tanrým, neydi beni baðlayan ona,
onsuz yaþayamaz, duramaz oldum.
hevesle koþtum her masum oyuna,
o benden hep kaçtý, ben de hep buldum.

zamanla büyüdük ve erginleþtik,
ben perçem uzattým, o kýna yaktý.
tuttuk saklambacý tek oyun seçtik:
saklambaç, gönlüme yelkenler taktý.

ille bir gün o þýmarýk bebeðim
öyle gizlendi ki ne iz, ne niþan…
aradým taradým, yer gök demedim,
yamaç viran oldu, oyun periþan.

tutkun avcý gibi, gözlerimde nem,
hâlâ arýyorum gizli maralý.
saklambaç adýný duymak istemem,
bu oyundan kalbim korkunç yaralý.

Sosyal Medyada Paylaşın: