uyumadan gördüðüm bir rüyanýn son sahnesi...
çantamýn herbir gözünde saramýþ hayallerimle
uçurum kenarlarýnda yazdýðým anonim biz dizi mektup,
boynumda,annemin öpmeyi unuttuðu
bir dudak payý alana asýlý yarým yamalak bir cevþen
ve az öncesinde çeþmesinden çýkan suyun yanýnda
teyemmüme duran eli çamurlu bir adam,babam...
on an her þey,çantamdakilerin gizliliðinde,
boynumdaki cevþenin inleyen sesinin yankýsýnda,
ihtiyar adamýn reddi beli bir namaza secde ediþinin manasýzlýðýnda,
susuyordu...
vakit gelmiþti...
annemin bana aðlayýþýný gösterip
beni vazgeçirmesine az kalmýþtý,
son bir adým gerekiyordu
Tanrý’nýn kahrýna ulaþmam için...
utancýmdan sardýðým sað elimden çýkan
tokada mahsur kalan sevgilimin,
bana uzattýðý bir damla gözyaþýndan sonrasý...
o damlayý öpüþüm ve namazý kýlýnmayacak bir ölümün narâsý...
cevþene eþlik eden annem,
sevgilime miras kalan suskun çantam
ve az önceki çatýk kaþýndan eser kalmayan babam,
rüyamýn üç baþrolüydüler...
hayat senarist,sevgilim yönetmen ve ben, konuk oyuncu...
rüyamý bitirenler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.