bitti, gidiyorum artýk senden müsait bir yer bulunca ineceðim yüreðinden bir daha uðramam duraklarýna çektim ellerimi senden
ürpermez bir daha tenin gözlerin deðmeyecek gözlerime dudaklarýmda aþka dönüþmeyecek ismin günebakan çiçekleri gibi dönmeyecek sana yönüm
sahte yüzüne esir olmayacak gülüþüm ýsýrgan otu gibi yakmayacak dokunuþun kendime yeni bir hayat derliyorum en güzel þiirleri hep kendime topluyorum
sen yoksun kalemimde, bu sana son mektubum isminin ismimle son bir araya geliþi, son satýrlar bunlar
ne mutluluktan bulutlara deðdi kalbim ne mutsuzluktan ölüp ölüp dirildim ne delicesine sevindirdin ne kederden kahrettirdin
hep griydi senin rengin siyaha matem dedin beyaza düðün dedin hep hazýrdý mazeretin
oysa kendine güvensizliðindi tek derdin buraya kadarmýþ seninle yolculuðumuz yeter bu aþk için bu kadar yorulduðumuz boþunaydý yersiz suskunluðumuz
gurur saplandý sýrtýma, bozdu oyunumuzu vazgeçtim artýk senle dolu her þeyden býrak dokunma sen de, gidiþimin son oluþuna ýsmarlama deðil aþk, razý olmalýsýn sana düþen payýna
fulya/haziran2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.