KIYAMADIĞIM

korkaklar gibi kaçarken
bakmadan çiðnediðin toprak, gövdemdi

gecenin akrep gözlerini býraktýn arkanda
baþlamadan ölüyor her günüm
dað kadar birikti g ü n /borçlusun bana
aþkýmý bilmediðin gibi, onu da bilmeyeceksin

hangi aþkta kalýrsan kal
günahýn baðýþlanmayacak senin

sefil uykularda sebil daðýlýyor zamanlar
bin kez bozulurken yeminler
kör kandillerde
sana b u l a n ý y o r harfler yeniden
daha da derine iniyor içimdeki kýymýk

bir masalýn içine býraktým seni
yarattýðým gibi
tek benim bilip, okuduðum

sen ve benden ibaret
mutlu bir masal

gülüþlerini ayný býraktým, ilk günkü gibi
bahar taþýyan
sana çok yakýþan gülüþlerini

mektuplar yazýyorum durmadan
kinle, nefretle þakýyor dilim

sonra, lime lime yýrtýp atýyorum hepsini
dilime sövgüler yaðdýrýyorum
ürkek bir kuþ oluyorum
bilmenden korkuyorum bütün bunlarý

hep ayný terane sürüyor yaþamýmda
acýlarýn mesken tuttuðu
sessiz /sözsüz
yalnýz, ýssýz bir adayým

sen k ý y a m a d ý ð ý m
kuzey ayazým
yoksulluðum /y o k s u n l u ð u m
ruh açlýðým
öldüm öldüm dirildim binlerce kez seninle
gelecekte, artýk tek bir ölüm var benim için
korkum yok, gelecekse gelsin bedene...


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir




Sosyal Medyada Paylaşın: