sabah
okula gelince
ekmeðim hep aklýmdaydý
beslenme saatinde ye demiþtin ya
bekledim, yemedim
yalansam
ekmek çarpsýn be anne
ilk ders
hayat bilgisiydi
ekmeðin öyküsünü öðrendik
topraktan, sofraya kadar
çok çile çekermiþ, içim acýdý
ekmeðime dokundum, sevdim
hemencik kýzma
öðretmenim görmedi
yalansam
ekmek çarpsýn be anne
sonra
zil çaldý,
beslenme saati dedi öðretmen
yiyeceklerimizi sýralarýn üzerine çýkardýk
bir görseydin
herkesin her þeyi vardý
benim tekçe ekmeðim
ve
gazoz sansýnlar diye
þiþeye doldurduðun suyum
arkadaþlarým bana baktý
ekmek çarpsýn be anne
gizem
sadece gizem
bir parça peynir verdi
sana da bir parçasýný ayýrmýþtým
dayanamadým
hepsini yedim
söz
billahi söz
yarýn yine verirse
hepsini sana getireceðim
yalansam
ekmek çarpsýn be anne
þeyyy anne
bizim ekmeðimizin katýðý neden yok
yoksa ceza mý verdiler bize
“derslerini yapmazsan, öðretmenin ceza verir”
diyorsun ya bazen
öyle ceza mý
öyleyse
bize ceza verenleri
ekmek çarpsýn be anne
Antalaya-27.07.07
Sýtký ÖZKAYA