yalnýzlýk daðlarýyla çevrili yüreðim
gözlerim kurudu usta
bulutlara gömün beni
hekimlerin
“her þeye hazýr olun” kabusunu
kimse demedi / diyemedi
hýçkýrýklara boðularak
isyanýný duydum
“erkekler aðlamaz” diyen babamýn
güneþim karardý
bulutlar kaynaþtý
gök baðýra baðýra aðladý acýsýndan
sel bastý düþlerimi
sürüklendi ayaklarým mayýn tarlasýna
bastým
patladý binlercesi
oysa
her þeye yeni baþlamýþtým
büyüyecek
“adam” olacaktým
baþlý kaldý
erteledim diyemiyorum sizlere
hayallerde
umutlarda
yaþamlarda
gözüm kaldý
aþk þiirleri yazarken sevdalýlar
yeni yeni
eflatuni vurulmuþtum ben
ay yüzlü gök gözlü dilberime
karanlýðý tuval yapýp kendime
yýldýzlardan bir vatan yapmýþtým ikimize
sevdaya uyurdum geceleri
titrerdi dudaklarým
öperdim öperdim nefesinden
umuda uyanýrdým sabahlarý
söyleyemedim usta
öylece kalacak sevdam
oysa þimdi
gidiyorum sonsuzluða
sevdalarda
gözüm kaldý
genceciðim
körpeciðim
nar tanesi
nur tanesi
annesinin bir tanesi
söyleyin
nasýl nasýl
nasýl delirmesin garip anam
doyamadým sevgisine
annelerde
gözüm kaldý
bakýþlarým jilet yarasý
yaðmalandý gülüþlerim
kopardýlar ciðerlerimi
uðradý iþgale bütün hücrelerim
kitlendi ruhum
haykýrýyorum sonsuzluða
direnir mi
direnebilir mi acýlara
kansýz kalan yüreðim
zemheriye demir attým
gönlümü sonsuza uyuttum
güneþi daðlarda unuttum
kelebek kaderi benimkisi
gülümseyemedim ölüme
yaþamlarda
gözüm kaldý
acýya düþmaným usta
yaðmur yaðarken dolu dizgin
ben de geçtim istasyondan
ekmekte suda tuzda
yürek soðutan buzda
yare yapacaðým nazda
kýþýn ýsýndýðým közde
buralarda
oralarda
hepinizde
gözüm kaldý
01.08.07-Antalya
Sýtký ÖZKAYA