KENDİMCE
Daha bir kendimceyim yaþanýnca ayrýlýk
Daha bir kýrýlganým, biraz yorgun ve piþman
Sanki gönlümde rüzgâr esiyor ýlýk ýlýk
Sanki hep öylesine gelmiþ, geçiyor zaman
Bakmýyorum artýk hiç dünyadaki yarýþa,
Bir damla umut için edilen yalvarýþa
Susarým, yüreðimde bir hayat mahfuzlanýr
Ne bir dostu görürüm, ne bir dost görür beni
Bir tek boynu bükülmüþ anýlar beni tanýr,
Geceleri sararlar, bu titreyen bedeni
Penceremin önünde, öylesine beklerim
Yolu gözlerken solmuþ, bahçemde çiçeklerim
Gökyüzü çekilince aniden çöker gece,
Ruhumdaki güneþin hesabýný öderim
Ýçimdeki yýldýzlar sönüyorken öylece,
Çekilen ýzdýraba bulunamaz bir terim
Yaðmurlar yüreðime düþerken satýr satýr,
Gözlerimdeki hüzün, yalnýzlýðý anlatýr
Gökyüzünün hüznüyle bulutlar asýlýrken
Yanaðýmda ýslanmýþ, yorgun bir bulut durur
Kendi yalnýzlýðýmla bir kuytuda kalýrken
Beni hüzünle gelen bir fýrtýna savurur
Anýlardan bir buket benliðime düþünce
Gözlerimden ýlýk nem dökülür ince ince
Gökyüzünden bu yana efsunlu bir fýrtýna
Savruldukça, aðaçlar kýyamet geldi sanýr
Sevdamýn ellerine düþerken taze kýna
Ruhum eski bir aþkýn beþiðinde sallanýr
Daha bir kendimceyim, kendimle yaþlanýrým
Bir yarým susuyorken, haykýrýr diðer yarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.