YOL

Müf te i lün/ müf te i lün/ fâ i lün

_ . . _ / _ . . _ / _ . _

I
Bir gece vaktinde zifir yoldayým
Belki tuzaklar dolu bir yoldayým
Yol gidiyor sanki ufuk çizgisi
Gösteriyor, gökte asýlmýþ sisi
Ben giderim gölge peþimden gelir
Sanki bütün dertleri benden bilir
Yol, geceden çok daha korkunç gibi
Dünyayý birden yakacak suç gibi
Ben yürüyorken bana gölgem bakar
Ayrý deðil yollarýmýz, bir çýkar

Þimdi þehirden uzaðým, durgunum
Bilmiyorum böyle neden yorgunum

II

Dertli güneþ ardýna kaçmýþ göðün
Gökte çekilmiþ geceden, gamlý gün
Karþýma çýkmýþ aniden bir ýþýk
Aþk gibi evren gibi hep karmaþýk
Ben ýþýðýn sýrrýna hiç ermeden
Bahçede sümbülleri hiç dermeden
Sanki gelir gökte duran bir nefes
Gönlümü bir hoþ ediyor hep bu ses
Yollarýmýn bittiði yer gelmeden
Ben bu kaçýþ seyrine daldým hemen

Þimdi bu yollarda neden sarhoþum
Ben çaresiz, beyhudeyim bir hoþum

III

Sonsuza gitmez mi asýl yolculuk?
Bir gece var, arkada renkler soluk
Gül açmadan gönle dolarmýþ ki gam
Ben, gecenin hüznüne ortak adam
Belki yoruldum geçiyorken yeri
Rüzgarý çektim duyarak sesleri
Neydi bu ses, neydi ýþýk bilmeden
Bir rüya gördüm ki henüz ölmeden
Fýrtýna gamsýz, esiyorken zulüm
Karþýma birden çýkývermiþ ölüm

Gül geliyorken açarak hülyama
Þimdi ölüm el uzatýr dünyama

Sosyal Medyada Paylaşın: