KIYISINDAN YAŞAMAK HAYATI

Ucundan yaþýyorum, kýyýsýndan hayatý,
Uzaðým insanlara, kavgalara yabancý.
Ýçimde mahfuzlanýr suskunluðun feryadý,
Ýsyanýmý bastýrýr ruhuma dolan sancý.

Var olduðum dünyaya ödüyorken vebali,
Rüzgârýyla savurdu, hayatýn gamsýz hali.

Kayýtsýzým yaþama, kayýtsýzým dünyaya,
Ne bedenim canlýdýr ne ruhun farkýndayým.
Dudaðýma tebessüm ulaþýlmaz bir rüya,
Varlýðýndan muzdarip kimsesiz bir adayým.

Güneþi göðüslerken dil susuyor anýnda,
Fýrtýnalar kopuyor gönlümün limanýnda.

Yýðýn yýðýn insanlar varlýðýmdan habersiz,
Beni bir tek çöllerde açan çiçekler tanýr.
Ellerimde boþluklar, ýslak gözlerim fersiz,
Aynalara yansýyan yüzden, yüzüm utanýr.

Kendi halinde durur ne varsa bana ait,
Gecenin koyu rengi yalnýzlýðýma þahit…

Bedenim bir hayale, bir bilinmeze akar,
Yalnýzlýðýn özeti gözlerimden okunur.
Yürürüm elim cepte, gözlerim yere bakar,
Esen rüzgâr hüzünle saçlarýma dokunur.

Yüreðime savurur acýyý ýlýk ýlýk,
Bir diyara giderken diðerinden ayrýlýk…

Bahar gelir, nisanda serin yaðmurlar yaðar,
Ne güneþi beklerim ne gönlümde açar gül.
Sessiz geçen seneler yalnýzlýðýmý boðar,
Her an isyana gebe, içimde susan bülbül.

Suskunluðum kendime, kimselere yok ahým,
Senelerin önünde diz çöken bir seyyahým.

Denedim olduðunca denedim yaþamayý,
Umutla beklediðim hayallerim de oldu.
Büyüttüðüm rüyaya þahit ederken ayý,
Biriktirdiðim düþler hayat ile boðuldu.

Gönlümden yýldýz yýldýz dökülürken elemim,
Aþk ile dile gelir, hüzün yüklü kalemim.

Yaþadýðým hayatý uzaktan seyrederim,
Yalnýz dünyaya deðil kendime de uzaðým.
Ruhumun üzerinde dolanýrken kederim,
Kendimi vurmak için kurulmuþ bir tuzaðým.

Yalnýzlýk bulutuna yüklenen soðuk karým,
Gözlerimde toplanýr, gözlerimden yaðarým.

Belki yaþamak vardý ortasýnda hayatýn,
Belki bir hayal kurup dalardým usul usul.
Belki yürümek vardý rotasýnda hayatýn,
Mutluluktan gözyaþý salardým usul usul.

Konuþmayý denesem dilde kalýrken sözüm,
Yorgunluðu resmeder boþluða dalan gözüm.

Ucundan yaþýyorum, kýyýsýndan hayatýn,
Aþk neydi, yaþam neydi, hepsini unutmuþum.
Ýçinde kavrulurken sessiz maneviyatýn,
Gözyaþý ateþiyle gülleri kurutmuþum.

Geleceðin hüznüne þahit olurken rüyam,
Kendi halinde öyle dönüp duruyor dünyam.



Sosyal Medyada Paylaşın: