HÜZÜN

Yapraklar uçuþur, yollara vurur
Takvimler deðiþip bahar gelince
Ýçimde aþkýnýn acýsý durur
Susup da aðlarým hep içten içe,
Takvimler deðiþip bahar gelince

Gökyüzünün rengi, beyaza çalar
Saklýdýr içinde, yaðmurun sesi
Kumrular orada dengini arar
Tutukluyum, açan yok bu kafesi
Saklýdýr içinde yaðmurun sesi.

Kaþýnýn altýnda güzel gözlerin,
Sanki bir bebeðin aðlamasýdýr.
Gözlerinden eser yel derin derin
Ýçimdeki rüzgâr aþkýn yasýdýr,
Sanki bir bebeðin aðlamasýdýr.

Güneþ kaybolunca çöküyor gece
Ve bir yýldýz ile geliyorsun sen.
O an yaþ süzülür hep ince ince,
Bir hüzünle geçer ölmek içimden
Ve bir yýldýz ile geliyorsun sen.

Yolu aydýnlatýr sokak lambasý
En derin karanlýk benden sorulur.
Yanaðýmda durur aþkýn damlasý
Aðlamaktan artýk gözler yorulur,
En derin karanlýk benden sorulur.

Umudun bittiði noktada, hüzün
Düþer gözlerime bir dünya gibi
Meleði andýran o güzel yüzün,
Kaybolur aniden bir rüya gibi
Düþer gözlerime bir dünya gibi



Akpýnar Dergisi, yýl 3, sayý 18, sayfa 33 (Erol KONUR, Hüzün) , Kasým 2008.


Sosyal Medyada Paylaşın: