ANKARA/2 (HAYAL ŞEHİR)

‘Ve sen Ankara(m), düþlerimde uyuyan þehir’

Düþümden tut Ankara, haydi düþlerimden tut
Hayalinde gezinen aynanýn yüzü olur
Yorgunum hasretinden beni dizinde uyut
Göðsünde mahfuzlanan aþka gökyüzü olur

Hayaline sýðýndým, bir damla umut için
Hasretin gecesinde, aðladým için için

Ay hilal kaþlarýný çatýyorken ansýzýn,
Gözyaþým yýldýzlarýn isyanýnda müntehir,
Ankara gök kubbemde süslenmiþ mercan þehir…

Göðüne dolan deniz, sükûnetinde durur
Girerim denizine, dalarým sonsuzluða
Beni göðünden esen bir fýrtýna savurur
Umudumu meltemle salarým sonsuzluða

Azatlýðýnda sesler, dokunuyor bir hiçe
Bir mezar gibi sustum, yalvardým içten içe

Baðrýma sessiz çýðlýk yatýyorken ansýzýn,
Gecenin koyuluðu feryadýma müzahir,
Ankara, serabýma dokunan cihan þehir…

Bir masalsýn Ankara, hayaller kurdum senle
Kavuþma dönencesi kendi içinde garip
Düþü gözbebeðinden öperek vurdum senle
Býraktýðýn her buse benim gibi muzdarip

Kalem masal kentinin gülþen yanýný yazar,
Çoðaldým düþlerinde, çoðaldým azar azar

Güneþ daðlar ardýndan batýyorken ansýzýn,
Acý dolan ruhumun nidasýndadýr temhir,
Ankara, feryadýmla yýkýlan viran þehir…

Kilit vurulmuþ gönlüm bakýþýnla açýlýr
Ankara gözlerinden var mý daha güzeli?
Güller, yanaklarýmdan akýþýnla açýlýr
Gözlerinde buldum ben gözlerinde ezeli

Düþle gerçek arasý çözülmez bir kördüðüm
Dolandým gözlerine, dolandým düðüm düðüm

Gece karanlýðýný atýyorken ansýzýn,
Tekrar yüreðime yaz, ne varsa sana dair,
Ankara, aþk içinde aþka asuman þehir…

Konuþ sen ey Ankara(m), son sýram, uzak aram
Seslerin gökyüzüme saçýlan bir hayaldir
Sensiz bir kelam etmek benim dilime haram
Masalýn mutluluða açýlan bir hayaldir

Uzak diyarlarýnýn, gülüþünde kaybolup
Gözlerinden boþaldým, gönlüne dolup dolup

Ýklimim zemheriyi tadýyorken ansýzýn,
Üzerime boþalýr, göðünde duran bahir,
Ankara düþ içinde düþ gibi umman þehir…


Müntehir : intihar eden
Müzahir : destek
Temhir : mühürlenme
Bahir : deniz...





Sosyal Medyada Paylaşın: