NİĞDE'YE KAR DÜŞERKEN

Niðde, usulca yaðan yaðmurlarýn sesidir
Niðde, mazisi ile tarihin nefesidir

Sonbahar bir aþk ile vurunca son demini
Kasým ayý giderken ediyor matemini

Aralýðýn feryadý benziyor içli neye
Bu feryatla birlikte kar düþüyor Niðde’ye

Kalpleri boydan boya sarýyor beyaz örtü
Gözler önüne gelir cennetten bir görüntü

Bulutlara karýþýr, sobalarýn dumaný
Yaðan kar düþündürür akýp giden zamaný

Pencereye çýkýnca gülümser merkez cami
Sýrrý çözülmeyen kar siler bütün elemi

Sokaklar dua dua kar ile çiçeklenir
Niðde camiinden ses yüreklere eklenir

Sesi duyunca dersin bu ses akþam ezaný
Þimdi geldi buluta yakýn olma zamaný

Niðde, merhametlerin yaþadýðý þehirdir
Bu dünyadan cennete akan nurlu nehirdir...

Erol KONUR (Lisan-ý Aþk Dergisi, 2007)
Sosyal Medyada Paylaşın: