YALNIZ KADINLAR
yalnýzlýkla özdeþ yalnýz kadýnlar
kargýþ yapraðýdýr onlarýn alný;
kulaklarýnda boþ çaðrýlar çýnlar,
dudaklarýnda hep olmamýþ aný.
yalnýzlýkla özdeþ yalnýz kadýnlar,
önlerinde sonsuz serap kervaný;
küsler, unutulmuþ enkazlar kadar,
baþlarýnda ihanetin dumaný.
yalnýzlýkla özdeþ yalnýz kadýnlar,
takvimlerinde yok umut zamaný.
boþluða götüren bitkin adýmlar
yitik düþlerinin korkunç ilaný.
yalnýzlýkla özdeþ yalnýz kadýnlar,
her biri kavrulmuþ bir gül fidaný.
ölürken de sessiz kaybolur onlar,
örtünüp acýnýn rüzgârlarýný.
baþuçlarýnda tek yalnýzlýk aðlar
ve yalnýzlýk bekler mezarlarýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.