yirmi ikinci hücrede yanýk sesli bir genç vardý tek baþýna. ve ikide birde o davudi sesiyle kovardý korkularý parmaklýklar dýþýna. yarýna güven vardý bu seste, doludizgin inanç vardý, aþk vardý. ýþýl ýþýl nur seliydi bu sesten akan umut; bu sesten yükselen bulut berekete gebeydi. bu sesle canlanýrdý kan kaybeden irade, yolunmuþ onur dalý. duyarlý benliðimiz -delik deþik yaralý- hemen kanatlanýrdý. kaçýþýrdý karanlýklar, gülümserdi rezeler; dost yüzlerle dolardý tek kiþilik hücreler.
ama bir gün ruhlarý yaktý gizli bir haber: bize ümit veren genç idama mahkûmmuþ meðer.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.