gün anýn hazzýndan yanadýr yoktur giden bir anýn telafisi her telafinin bir kefareti vardýr ya her sorunun bir cevabý var mýdýr? ( m u a m m a )
(m)anasýz ellerde hýrpalanýrken kalp acemice kurban edilir asi rüzgara güneþe umarsýzca göz yumar birileri vakit þimdi yaðmurlarý oyalama vaktidir
yine gidilir kimsesiz köylere yine aðýt yakar cefakar analar öfkeyle belenen nifak kurþunlarýnda ölen nice yiðidin sahipsizliðinin ardýndan
kan tohumlarý ekilir topraða, filiz kirlenir kurnaz bir aðaç boy verir içli bir hikayede çabuk öðrenir kin gütmeyi yeþeren yapraklar zavallý bir babaya aðýt yaktýrarak lekelenir
kimsesiz bulutlar çaresizce direnir bil(en)ir yaðmurlar, hüzünle ekilir yine ustaca acý serpilir yüreklere son kez doðduðunda güneþ heba edilir
merhametsiz zalimlerin inadýna kenetlenirken eller/yürekler bir türküye kurban verilir þafak ezgide açsýn diye acýnýn çiçekleri
kýssadan hissede payýma düþen kin deðil umuttur yüreðime deðen asfaltlarda yeþersin diye çiçekler topraðýn bereketini karýþlýyorum
hibe edilen umutsuzluða cevap olsun diye umudum þimdi karanlýða göz yumanlar için dua ediyorum ’AÇIN GÖZÜNÜZÜ, AÇIN GÖNLÜNÜZÜ EY ÝNSANLAR’