sensizliðin hiç dinmeyen yankýsý bu,
gözlerimden sýzýyor ter ter,
ve boþluðuna vurulan bir aþkýn,
hala can çekiþiyle dolu bu yer...
ucu katlý bir seccade,
baþý kalbine dönük...
yarýsý senle yarýsý gözyaþýmla dolu
avuçlarýmý uzatýnca sana,
penceremden ölülerin o hiç dinmeyen namesi eser,
artýk,sensizliðin varlýðýna denk düþemeyeceði kadar
daraldý bu yer....
ensesine vurulmuþ hatýralardan kaçýrdým elimi,
babamýn azarlayýþlarý sýrasýnda unuttuðu gibi,
sende unuttun beni...
sonbaharda ihtiyar bir yaprak gibi ölürdüm
sevseydin eðer...üzgünüm,
dilsizin körle anlaþmasý gibi
imkansýzlaþtý bu yer...
SELÝM YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.