Aklýmýn karanlýk bir odasý Anýlarým kilitli, Titrek bir mum ýþýðý aydýnlatýyor duvarlarý Anahtarý bilmem nerde yitti, Eski bir albümde yad ediyorum dünleri Ýnsan avutuyor kendini, Unutmuyor gelincikleri.
Çocuklarým olmuþtur belki Eve geç geldiklerinde kaygýlandýðým Perdenin arkasýndan süzdüðüm /sevgilileri de olmuþtur belki Bekli de hiç olmadýlar Ýnsan affediyor kendini, Uyutuyor gelincikleri.
Çok zaman yüzüne aþina olduðum Duvarda resmi asýlý adam Ürkek bakýyorum Korkularým bakýþlarýmdan Aynalarýn yaldýzlarýný sökeli çok oldu Ýnsan unutuyor yüzünü de Unutmuyor gelincikleri.
Titrek avuçlarýma konuyor, Bir serçe, Ve sen konuyorsun usulca gönlüme, Saçýna iliþtirdiðim gelincik, Rüzgarýn kokusunu çaldýðý. Unutuyorum kendimi, Kirpiklerimde açýyor gelincikler / Unutmak istemiyorum…
g.sarýoðlu ikibinonun/onuncuayýnýn/sekizincigünü
Sosyal Medyada Paylaşın:
GulBeyaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.