yersiz kaçýþlarýn isyanýnda tükürüyor gözlerim kaldýrýmlara
Atmaktan pýhtýlaþmýþ nabzým
fosil bir ömrün yazgýsýnda
elinde iðnesi
körpe bir kýzýn deli oyasýyým
güvercin göðüslü figürlerimi iþliyor geceye
ve bilirim çok eþli bir yaðmur baþlar
alabildiðince ýslak gördüðüm tüm rüyalar
hangi bensiz þehirlerde ýslanýyorsun
sabahýn þavkýnda belirir yüzüm kýrgýn çizgilerime
geceden kalma yalpalayan kör yanlarým
intihar büyütüyor meskun mahalime
gecenin kanadý kýrýk
acý içinde çýrpýnýyor sabaha
bir kelebek geliyor konuyor yüreðimin ucuna
koca bir nar aðacý kaplamýþ ayýn þavkýný
baktýkça siyaha dolanýr gölgem
sinsi sinsi kanar kalbimin üzerinde
sus/malýyým
susacaðýz
susacaðým týpký bana sustuðun gibi
söz de sevgili daha dün söz vermiþtim sana
sözlerim boyumu aþtý
azalýyorum dirhem dirhem
senden arda kalan yanýmdan
þimdi;
hangi yokluðuna kursam daraðacýmý
hangi sensizliðimden assam kendimi.
hangi tanýmadýðým sokaklarda liðme liðme daðýlsam
hangi basamaklarýndan bir adým geri çýksam da
yeniden doðmuþ olsam gözlerine
gördüðüm bir serabýn uykusunda
senin için uyuduðum bir uykunun kurtuluþunda
içime düþen kuyularýn
faili meçhul sevdalara
namlusundan sýkýyorum kendimi
temize çekiliyorum yüreðinden
müzmin kedere
içim hep ceset kokuyor
kaç yaþanýlmýþ sevda öldürdüm
menfeze yürekte
umut çýplaklýðýnda
iþte bitiyorum gözün aydýn
senin için söylediðim çok son var aslýnda
sen dokunurken giden bir ömür daha oldu
ay tutulmasý suskunluðunda
burada sensizlik kokuyor
burada ölü bir çocuk doðuyor
.../bu þehir ikimizi çoktan unuttu
yenik düþen bir sevda doðuyor anlasana
yalnýzlýk abidesi / eylül’ün sancýsý ekimde doðan acý