Hoşcakalacak Ezber
//Mevsimsiz bir ölüm korkusuyla cebelleþirken
Bir karaaðaç gölgesinde susmuþtum oysa
Elimde Oltu taþý maviden tem/s/bihlerim//
Okunasý belki,
Ýdam ettiðim kafiyelerin hikâye olmuþluðu
Oysa,
Ýlk sahnesi son sahnesine denk edilmiþ lirik sokaklarda az mý g/izlemiþtim hüznümü
Hangi cümle arýndýrýr bilmiyorum, keþkesine düþtüðüm anlýk sevinçlerimi
Dilimin ucunda ah gezinedursun
Bir damla gözyaþýmýn yüzü yok mendillere...
Ýzdüþümü gecenin zifrine yenilmiþken
Titreyen ellerimle çalakalem siliyorum ne varsa
Melodik bir ezgide travma yaþamadan yeniden
Tanrýdan bir beyaz sayfa dileyerek,
Yazgýsý yazýlmamýþ bir kýz çocuðu doðuracaðým
Alnýna divit kalem ahdimi yazacaðým
Azaldýkça çoðalan...
Müptela olduðum varoþ sýzýlarý itip yamaçlarýndan
Minnet sayfalarda açmadan gözlerimi
Buðz cümlelere iliþip sýrtýmda besleyeceðim nefreti
Öldükçe dirilecek...
Kendimi unuttuðum ateþten alýp
Savurup küllerimi araratýn çýrýlçýplak tenine
Ve aldýrmadan ayýn alaz düþlere gülüþlerine
Sevaplarýmý baðýþlayýp kýrk haramiye
Hoþcakalacak geçmiþ keþkelerin içinde...
Hele ki
Güvenmek! Kendini þahan zanneden bir mýsralýk sýzýya
Ve düþmek aksi tebessümlerin anlamsýz uykusuna
Hüzzam durmayacak suretim bir daha asla…
Büyüdüm artýk!
Ve öðrendim ki dokunmazmýþ kirpik kaþýna
Hayrý olmazmýþ bir gözün ötekine...
Nasýlda kanamýþ en insani yanýmýz
Nasýl da a(l)danmýþýz...
Hüznü susturacaðým artýk yeminle!
Ah’ýmý býrakýp deli rüzgâra
Diyardan diyara dökmeden gözlerimin selini
Çenesini kapatýp çýðlýklarýmýn
Bölük pörçük sözcüklerle dualara dil dökeceðim
Affet beni ezberim hoþcakalacaðým kendime
Sükûtu demleyip yürek ucunda
O mukaddese yalvaracaðým incinmiþ sözlerimle...
Tanrým!
Ya Anamýn rahmine götür
Ve güneþ doðarken kes göbeðimi...
Ya da günahýmla yýka ki... öpsün topraðýný son nefesim...
Ahh Tanrým ,
Býrak ve dokunma! Usulca aðlayayým kaybettiðim ipeksi kundaðýma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.