bir sor kendine, bu adam seni niye çok sevdi diye...
saçlarýnýn karasýna, neden yýldýz yýldýz parladý diye...
inanmýyorsun sen..!
þuan buzullar eriyor bir baþka ülkede
bir þehirde ölçüsü büyük depremler oluyor
enkaz altýnda kalýrken nice aþklar
hele bir sor kendine, bu sevda niçin dimdik ayakta diye...
hele bir gör ! koca bir kentin denizleri taþýyor
asfaltlarý çatlýyor umut yollarýnýn
yedi cihana gün batarken
sor kendine, bu adam neden hep bana doðuyor diye...
bilmiyorsun sen..!
týrnaðýnýn uzunluðuna ömrümü kýsalttýðýmý
kýrmýzý bütlen ile adýnla arandýðýmý
tüm inançlarýmý ruhun ile yaþadýðýmý
hele bir sor kendine
bu adam neden hiç vazgeçmedi diye
yazýlmazdý bu þiir bir saniye çýksaydýn aklýmdan
alýnmazdý bu nefes, unutulsaydý gülüþün
koymazdý bu bunaklýðým, tutulsaydý ellerinden
sýkýþtýrsaydýn cebime bir ufak umut, korkulmazdý ölümden
þimdi sor bi kendine
BEN BU ADAMI NEDEN SEVMEDÝM DÝYE ...
Uður KÖKSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.