En acýlý aðýtlarý, orada kahpe kurþun söylüyor… Analar aðlýyor, bacýlar aðlýyor. Aðrýlý yürekler var ki vatanýmda, bir baþtan bir diðer baþa, hep karalar baðlýyor. Türküler buz tutmuþ topraðýmda… ...
Havar gardaþ! Þivan düþmüþ topraðýmýn daðýna… ... Kardelenler boy vermez, nergisler kokmaz olmuþ. Kan kokusu sezilir kayalarýmdan. Ceylânlar su içmez olmuþ pýnarlarýmdan. Kanadý kýrýk kuþlar, merhamet diler. Kopmuþlar yuvalarýndan. Ve yavrularý, dumanlarda boðulmuþ. Çýrpýnýp duruyorlar. Feryatlar, figanla þekillenir, kar kokulu daðlarýmda… ...
Yaðmurdan nasibini alacak tek filiz kalmamýþsa ormanlarýmda, bu günahýn bedelini kim öder gardaþ?! Hele deki, kim öder?!… Yüreðim eriyor. Analarýn feryadý inler kulaklarýmda… ...
Havar gardaþ! Muhammed emri bilinmiyor, ata emri çiðneniyor… …
Bir ateþtir düþmüþtür ki, söndüreni olmamýþ. Sular bulanýk akar, sular kan kokar. Bir onulmaz acý ki, alabalýklar feryat eder sularda… Onlara sebep, hiç sorulmamýþ… Havar! Allah aþkýna havar! Havar gardaþým havar!…
Damardan kanlar çekilmiþ. Soluksuz geçer olmuþ geceler. Analar, korku dolu gözlerle köþe bucak, her yerden bir haber bekler. Soksan hançeri, tek damla kan düþmez olmuþ canlardan… ...
Kengere giden analarýn heybeleri boþ… Yol sarhoþ, ana sarhoþ. Yüreðim bende deðil gardaþ! Sersefil!... Geziniyor baþý boþ!… …
Top sesleri yükselirken daðlarýmda, çiçekler kuþa, kuþlar aðaca küsmüþ. Ermeni kuzeyde, Yahudi güneyde sevinirken kavgama, kenger, dikene dönmüþ... Kenger, dikene dönmüþ gardaþ. Toplayan ana yok, daðda hayat yok. Aþýmda zehir var, daðlarýmda ataþ… …
Ocaklar tütmez olmuþ köy yerlerinde. Tandýr yanmýyor… Yansa da, eþkýya göz açtýrmýyor. Balalar üþüyor, canlar üþüyor. Böyle bir zulmü, Ermeni Mezaliminde, tarih bile yazmýyor!… Ve hâlâ da orda, gardaþ-gardaþa vuruyor… …
Bir yanda can, bir yanda canan. Bir yanda kar beyaz ölüm, bir yanda kýpkýzýl kan. ...
Analarýn boynu bükük, belleri iki büklüm. Tarihim derinden inler, bayramlar bize küskün… Kahreder yattýðý yerden, bize bakýnan atam. Ki ne yana dönsem zulüm, ne yana baksam düþman. … …..
Ve oralar… Oralarda, merhametsiz kýþlar var… O kýþlar ki, insana da, hayvana da hiç acýmazlar… …
Fýrtýna kopar. Baþta tipi boran dolanýr. Ve daðlar karla örtülür, yollar karla tutulur. Dað üþür, çýplak ormanlar üþür… Aç kurtlar, yiyecek insan arar mezralarda. Tilkiler saklanýr, çakallar üþür. Ocakta ekmek, yatakta yorgan üþür. Ve ben acýyla inlerken, topraðýmý namert eller bölüþür. Dayanamazsýn…
"Ateþin Kýzý / Ben Berfu" adlý eserimden alýnmýþtýr.
Dizelerimdeki "havar" sözcüðü: kýsmen "imdat", kýsmen de "yetiþ" anlamýnda kullanýlmýþtýr. Bu ibare, her ne kadar iki tanýmla eþdeðerde gibi deðerlendirilse de, terennüm içinde farklýlýk göstereceði, dikkatlerden kaçmayacaktýr. Saygýlarýmla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cemal SAYDAM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.