Süphan Yaylalarý’nda bir konda doðmuþum. Zilan Deresi’nin kanlý sularýnda yýkanmýþ ve çeliðe su verilmiþ misâli, kar soðuðunda terbiye edilmiþim. Ondandýr yay gibi sýçrayýþým, ondandýr sert ve dik bakýþým! Namertlikle tanýþmamýþ, mertlikle oynaþmýþým!... ... …..
Düþlerimin, rüzgâr yeleli atlarý var… Kanatlarý kan kýrmýzýsý. Ki rengini, doðup büyüdüðüm topraðýmdan almýþtýr. Ben, zaten bu topraklarda hep acýyla tanýþmýþ, acýyla yoðrulmuþ ve acý tandýrýnda piþmiþim. Ben, ateþin de kýzýyým… ... …..
Topraðýmdan, uðursuz eller eksik olmadýðý gibi, kan da eksik olmamýþtýr, zulümde… Ben, tarihin tanýðýyým Zilan’da… Kâh Malabadi Köprüsü’nde özgürlüðü tatmýþ, kâh Tamara’nýn adasýnda tutukluyum zindanda. Sinemde acý, baðrýmda sonsuz dertlerim vardýr… Kaþlarým keman yayý deðil, sadaktan çýkmýþ oku atmaya hazýr yaydýr yiðidim. Onu, çoook iyi bilesin... ...
Gözlerimin karasý; ölümlere kara-kara bakýþýmýn rengi Yüzümdeki Urfa yarasý; doktor bilmediðimin resmidir... ... .....
Ben; semavere kar doldurup çay demlemiþ, doðarken kundaðýna silâh sarýlmýþ, Þurzan Aða’nýn kýzýyým… Mekâným; Van’ýn yaylalarýndan, Urfa ocaklarýna kadar dayanýr… Huduttan hududa atýlan mýzrak deðilem. Ve beni yanlýþ tanýma, yanlýþ belleme. “Yirmidört boy, yedi koldan gelmiþlerdenem.” ...
Bu daðlarda doðmuþ ve bu yaylalarda büyümüþüm. Ve bil ki, göçerim. Tanrý Daðlarý’ndan göçmüþüm... Ýz sürerek bu topraklara gelmiþ ve bu elleri, yurt bellemiþim. ...
Akkoyonlular gibi yaylalarda at koþtururken, saðdýðým sütü, ateþe göstermeden içmiþim… Ben, berilerin kýzýyým. Zemheriyi de görmüþ, cehennemi sýcaklarý da bilmiþim… Zemheride donmuþ ve bu topraklarda kefensiz yatan atalarým gibi, bu daðlarda kefensiz yatsam ne yazar?! Ben, birliðime el uzatanlara, imansýzca saldýrmasýný da bilirim, namusuma ve topraðýma göz koyana da!.. ...
Bastýðýn bu toprak, soluklandýðýn bu daðlar, beni çok iyi tanýr… Onursuz yaþamamýþým ey dost, kaderime razýyým. Dostuma dostluðu da bilirim, düþmana düþmanlýðýmý da. Daðlara hoyratça bakýþým ondandýr, bakýþýmla yürek yakýþým, onurumdandýr!... ... .....
Bil ki; beni bilmeyen, acýmý bilemez. Acýmý bilmeyen de, beni bildiðim gibi sevemez. …
Ben; kilim dokurken sevda yüklü yüreðimle, derdimi kimselere aðlamamýþ, acýmý ve aðrýmý içime bastýrmýþ, Nemrut eteklerinde, türkülere naðme eylemiþim. Derdimi, kederimi de aðýtlarla beslemiþ, fal tuttuðum yýldýzlar, bir-bir kayýp giderken gecelerimden, yine de ümidi tüketmemiþim. Ayaz gecelerde, yýldýzlarý yorgan ederken bedenime, mavzeri baþýma yastýk eylemiþim… … .....
Heybelerde sevgilerim, kilimlerde sevdalarým okunur. Acýnýn izleri var yüzümde. Gamsýz olamamýþým… Gün gelmiþ, sen bayram ederken takvimde yazýlý olmayan günlerin sarhoþluðunda, ben bayramlarýmda bile gülememiþim. ...
Adýma yazýlan þiirlere; “güzel”, acýma yakýlan türkülere; “dertli” diyorsun. Onlar, nice sevdalarda ve nice acýlarda yazýlmýþ, onu hiç bilmiyorsun… ... .....
Ben Berfu!... Hevidanlý... Bir Köçer kýzý... Güneþ, sinemde doðar. Ay hüznümde batar. Ateþlerde yürümüþ, ateþte büyümüþüm. Ben, ateþin kýzýyým!... Benden sorulur namuslu daðlar! Benden sorulur dertli kayalar! Ki bir bilsen, o daðlarda nice þehit ve nice kefensiz erlerim yatar! ...
Türküler beni söyler, beni anlatýr… Ve Nemrut’tan Süphan’a, hep adým yankýlanýr! ... …..
Yüreðin yanarsa bir gün, bu ceylân gözlü, bu kara kara bakýþlý kýzdan yana, beni acýlarýmla bilmeli ve beni, acýlarýmla sevmelisin! Beni, yiðidin özü Þurzan babamdan isterken; mertçe istemelisin! Yiðitçe ve severek istemelisin! Acýlarýmý bilerek istemeli, lekesiz sevgilerle istemelisin! Lekesiz sevgilerle istemelisin! ...
Köçer: Bu ibare, genel olarak "göçebe hayatý" yaþayan kitle, aþiret veya belli bir nüfusa sahip toplumlar için kullanýlýr... Göçer veya Koçar olarak da adlandýrýlýr. Orta Asya göçlerinden itibaren, Türklerde böylesi gruplar mevcuttur ve hâlen de mevcudiyetlerini korumaktadýrlar... Toroslarda, Ege içlerinde de göçebe hayatýný devam ettiren bu topluluklarýn en büyüðü de, Doðu ve Güneydoðu Anadolu bölgelerimizde yaþamakta ve "Köçer" adý altýnda hayatlarýný idame ettirmektedirler.
Þurzan: Ýsim olarak... Silâhþör.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cemal SAYDAM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.