YÜREĞİN SIKILDIĞINDA, İSMİMİ FISILDA YETER... BEN MUHAKKAK DUYARIM... Mehmet Cemal SAYDAM
YÜREĞİN SIKILDIĞINDA, İSMİMİ FISILDA YETER... BEN MUHAKKAK DUYARIM...
Sen, þimdi orada, yaðmurda soðuktasýn.. Bir gölün ötesinde, sýnýr boyundasýn. Biliyorum ki, Van’dasýn… Kuzgunkýran Geçidi’nden ötede, Býroki’lerin yaþadýðý topraklardasýn... ... .....
Balaban’dan öteye estikçe fýrtýnalar, kar tipiye döner... Tipi, borana döner ve bedende dans eder titremeler. Dayanamazsýn... Seni, üþür bulurum oralarda... Bitmez yüreðimdeki ürpertiler. Ve o narin tenini kaplayan soðuðun her zerresini, iliklerimde hissederim. Sonra, yakar beni soðuk-soðuk terlemeler. Ben, seni isterim... Seni ister ve; “ya beni de oraya çaðýr, ya da bana gel!” derim... ... .....
Aklýmdasýn sevda çiçeðim. Aklýmdasýn... Bir kurþun gibisin ve yaðlý bir kurþun gibi yüreðimdesin. Ki, aklýmdan çýkarmam hiç mümkün deðil. Taaa þurada, aha þu baðrýmdasýn... ... .....
Seninle dolu ve de senden uzakta olmak... ...
Sensizlik çok zor mühür gözlüm… ...
Umutlarýmýn, yaprak-yaprak düþtüðü zamanlarda, iliklere kadar yaþamýþým acýlarý.... Ben acýlarý tanýrým... Bil ki, iliklerime dek yaþarým acýlarý. O denli zor ki sensizlik, nasýl soluklanýrým bu uðursuz kentte, ona þaþarým... ... …..
Oralarda, üþüdüðünü hissettiðim zamanlar oldu… Soðuðu aradým… Geceleri haram ettim özüme... Ve tattýðýn soðuðu tatmak istedim, bir olmak istedim titremelerinle. Ayazda gezindim üþümek için... ... .....
Seven bir kalbin ýzdýrabýný, ancak seven bir kalp anlardý nur yüzlüm... Sen beni anladýn... Ki sevdin. Bilirim ki, umut bile baðladýn... … .....
Bir yetim, bir öksüz çocuðun, küçücük bir sevgiyi, küçücük bir sýcaklýðý aradýðý gecelere benzer gecelerim.... Ýþte o anlarda, çektiðim acýlarda, telefonum çalardý. Sen olurdun telefonun karþý tarafýnda ve sesin yankýlanýrdý kulaklarýmda… Ýsyana dönüþmezdi þüphelerim. Uyanýrdý yüreðimde uyuyan kuþlar ve kanatlanmak için çýrpýnýrlardý. Gel gör ki, tesellimin ilâcý, hep bu kadardý... ... …..
Bilemezsin... Bilemezsin o saatleri gülüm, bilemezsin… Ýþte o saatlerde, suyunu bulan çiçeklere dönerim. Bahar tazeliðinde kokmasa da, sonbahar havasýnda oluþurdu cennetim. Sesini duyarým ya, ”o yeter bana” derim... Bilemezsin gülüm, sensiz ne çekerim, bilemezsin… ...
Bir kez gönül baðýma dikmiþim ya türbeni, her an, her saat ziyaretteyim. Resimlerin önümde, baktýkça titremekteyim… Çaresizim nur yüzlüm. Çaresizim... Yüreðim prangada, iþkencedeyim. Hep seni, hep seni istemekteyim. Ve bilirsin ki, sýkýldýkça o seven kalbin, ölümlere yenik düþmekteyim... ... .....
“Yüreðin sýkýldýðýnda, ismimi fýsýlda yeter. Ben muhakkak duyarým” demiþtim... ...
Ýþte o gün, bu gündür ki, uykuyu tanýmadý gözlerim. Uyuyamadým seylân gözlüm. Uyuyamadým... Gecelerce uykuyu tanýmadý gözlerim... Hep seni, sesini ve haberini bekledim... Sesini duymak, yüreðinin sesini almak istedim... Korkar oldum gecelerden. Korktum uykulardan. Uykuyu tanýmayan gözlerle sabahlar ederim ki, geceler boyu haberine nöbet beklerim. Gözyaþý þiþem kýrýk, yüreðim kan denizi. Hasret duyduðum varlýðýn, uzak olsa da bana, hayâlinle dört duvar adalarý süslerim... ... .....
Sen, þimdi orada, yaðmurda soðuktasýn. Bir gölün ötesinde, sýnýr boyundasýn. Biliyorum ki, Van’dasýn... Kuzgunkýran Geçidi’nden ötede, Býrokiler’in yaþadýðý topraklardasýn... …
Sýkýlmasýn yüreðin ey ceylân gözlüm... Nerde olursan ol. Ýsmimi fýsýlda, beni an yeter. Ve inan anda bu can ,tenimi sesin için terk eder!... Unutma! Nolursun!... Ýsterse yollar, kapalý olsun kardan ve isterse, tutulu olsun eþkýyadan... Ýsmimi fýsýlda yeter... Ben, seni muhakkak ki duyarým. Gönülden gönüle köprüler kurmuþum muhkem yürekle... Uzak gönüllerin uçurumuna, yýkýlmaz köprüler kurmuþum sevgilerimle. Ben sana ulaþýrým. Ve inan ey ceylân gözlüm, yalýnayak da olsa, olduðun yere uzanýrým!…
Mehmet Cemal SAYDAM Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cemal SAYDAM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.