Yüreðimde yangýn, ruhumda feryat, dilimde aðýtlarým var. Kimselere söyleyemediðim, kimselerle paylaþamadýðým dertler, sebebim oldu. Gün geçtikçe eriyorum. Ve öylesi eridim ki, tutmuyor parmaðýmý taktýðýn söz yüzüðü… Çýkardým ve çeyiz sandýðýmda saklarým... ...
Ne zifiri karanlýklardayým bilemezsin. Ne acýlar, ne yokluklar yaþadým, düþünemezsin... ...
Bir kadýn halimle, bir baþýnayým buralarda... ...
Sabahtan akþama, zamanýn gamla yoðrulduðu vakitlerde yaþarým. Sabýr gösterdiðim acýlar, bir koza gibi her yanýmý sardýlar ki, örümcek aðýna takýlmýþ bir kelebek gibiyim. Yüreðim kan aðlar çaresizliðime. Kanýmý damla-damla akýtýrým içime. Gözyaþýma gem vurdum ele güne karþý. Ýçten aðlarým. Baðrým tandýr, ciðerim fýrýn, yanarým... Yanarým sevdama ey vefasýz! Yanarým!... ...
Düþler ve gerçekler... Ýki zýt kutuptur varlýðýmda... Ne düþlerim gerçekleþti ve ne de, gerçekler düþlerimle bütünleþti. Etrafýma duvarlar örüldü... Mimarý ben oldum, ustasý kader... ...
Öleceðini bilmeden, kozasýný ören bir ipek böceði gibiyim. Kapandým ki dört duvar odalar arasýna, artýk ne bir gelenim var, ne de gidenim. Kimselerle görüþmedim. Kimseleri görmedim. Hep seni düþledim ey vefasýz, hep seni düþledim!... ... .....
Felâket saatlerinde herkes birer çaresiz, herkes birer yetim. Benim, felâket saatlerim ise hiç tükenmedi. Hiç bitmedi... Ben üç senedir ki yetimim... Etrafýma duvarlar örülmüþ, sevda daðýma duman çökmüþ olsa da, bil ki yenilmedim. Her yaným tipi, her taraf boran olsa da ümidi tüketmedim. Ve beni bitiren, seneden gelen dertler olsa da, dertleri bile aziz bildim. Onlarý da, anýlarý da kirletmedim. ...
Ve bil ki, baþ eðmedim çaresizliklere! Bil ki meyletmedim þerefsizlere! Kavlimden dönmedim. Hep seni bekledim be hey imansýz! Hep seni bekledim! …
Alným açýk, yüzüm pak! Yüzüm tertemiz! O yüz ki, gözyaþýmla yýkandý... Gözyaþýmla temizlendi. Gözyaþýyla temizlenen yüzden daha temiz yüz var mý? Hele de vicdansýz! Gözyaþýyla yýkanan yüzden, daha temiz yüz var mý?!... Izdýrabýmýn sessiz sözleridir gözyaþlarým. Ben dertlendikçe ve hüzne boðuldukça varlýðým, onlar çýkýp geliverirler. Gündüzümde gelirler, gecelerde gelirler... Dinlediðim þarkýlarda, hüzün kokan türkülerde gelirler. Ben onlarý, onlar beni bilirler. Beni her þey terk etti de, bir onlar terk etmediler... ...
Onlarý incitmedim bir tek gün... Onlarý kovmadým hayatýmdan. Süzülünce gözlerimden kesintisiz, olarý yaþmaðýmla okþar ve varlýðýmý saran dertleri, bir tek onlarla paylaþýrým. ...
Onlardýr tesellime tek nimet. Onlardýr aç kaldýðým gecelerime bir yudum su, bir dilim katýksýz ekmek. Ve bir tek onlardýr, þu yanan baðrýmý, buzlu bir pýnar damlasý gibi serinletenler... ... .....
Kaç senedir ve nice mevsimlerdir uykusuzum... Zamaný ve saati belli deðil ürkek ve bir kulaðý kiriþte olan uykularýmýn. Ve nice zamanlarda nice duygularda aðlamýþým. Bir baþýma neler çekmiþim, ne yemiþ, ne içmiþ ve nasýl yaþamýþým bilemezsin... ...
Dikip de gittiðin güller kurudu... Bir dikenleri saplý kaldý yüreðimde. Çýkaramadým. ... Gülmek nasýl bir þeydi?.. Sahi, onu da unuttum... ...
Sýrtýmdan vurulmuþ olmak, namertçe terk edilmek gider aðrýma. Bilsem ki, aramayacak ve bilsem ki bir daha sormayacaksýn, “kader bu” diyecek ve ömrüme vakit biçeceðim. Çünkü bir daha ne sevecek ve ne de aldanacaðým... ...
Erteledim tüm hayat sürecimi... Beklentilerim ise meçhul... Buz keser ümitlerim, buz deryasýnda. Zaman durur, takvim kudurur oldu hayatýmda. Ýsyanlarým bile iþkencede, acýlarým baskýda. Ve bil ki, isyanlarým can çekiþir artýk dört duvar odamda, Filistin askýsýnda... ...
Bil ki gelmezsen, tükeneceðim. Ve yemin olsun ki, bir daha ne gülecek, ne de kimselerle görüþeceðim... Yemin olsun ki, bu son söz ve bu son haykýrýþ; Vurulsam da yerlere, tek seni seveceðim. Vurulsam da zincirlere, kavlim var: “Seni seviyorum” diyeceðim!... ... .....
Düþle dolu gündüzlerin ve karabasan yüklü gecelerin çýkmazýnda, uykusuz gecelerin mateminde ve meçhule gebe günlerimin karanlýðýndayým. Yeter ey vefasýz... Dön gel artýk! Acým dinmiyor... Huzursuzum, sahipsizim. Üþüyorum. Bir baþýna kalmak ve severken sevgisiz yaþamak çok zor. Kayýplardayým...
Mehmet Cemal SAYDAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cemal SAYDAM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.