’Bildiðin sebeplerden...’
Dallar rüzgâr saðdýðýnda sonbaharýn memesinden
Kuru yaprak savuruyordu, gözlerimde her ifade...
Þakaðýmýn kaþlarýma ‘haydi doðrul’ demesinden
Þimþek kabarcýklarýnýn azdýðýný biliyordum.
Böyle tekinsiz deðildim, böyle yayan ve piyade
Kime neleri ne için yazdýðýný biliyordum.
/beni sevmediðini de...
Ne kadar yersiz söz varsa ve ne kadar eyersiz at
Dil baðlý gün çiðniyordu, âb-ý ciðerimde sade...
Hasret diz dirediðinde gecesi geceme tezat
Gök ceylanýmýn nerede sýzdýðýný biliyordum.
Sorduðumda yalýnayak ziyaretimden ziyade
Suçunu bastýrmak için kýzdýðýný biliyordum.
/beni sevmediðini de...
Ruha ayan oluyordu, ruhundan telâþe bir hâl
Hiç umulmadýk anlarda yudumladýðýmda bade...
Sesinle ve suretinle yankýlandýðýnda mahâl
Baþka meclislerde beni ezdiðini biliyordum.
Ýster ‘tozpembe rûya’ de yahut ‘yarým bir riyâ’ de
Hangi meclis-i edepte gezdiðini biliyordum
/beni sevmediðini de…
Yirmibeþ Ocak Ýkibinon – Gaziantep
Hakan Ýlhan Kurt