Emanet Hayatım

Aydýnlýk zamanlara sor beni,
Hangi karanlýk akþamlarda özgür olmuþ bu ruhum.
Sor beni ey adý yüreðimde saklý, gülüþü seyyah sevgilim,
Hangi an beni anlamlaþtýrmýþtýr, anýlarý yaþarken simsiyah odamda.

Büyüttüðüm o masum sevdalarý, zihnim kaldýrýrmý hatýrlarsam,
Kurak mevsimlerime kaç damla sýðdýrabilmiþim,
Hangi deniz kenarý anlatýr o acý þiirlerimi sorsan?
Bilir mi yýldýzlar neyin peþinden gittiklerini? Beni onlara sor.

Kimin avuçlarýndan kum taneleri gibi akýp gider bu emanet hayatým,
Dumansýz geçen bir gün adý ver bana, aldýðýn cevaplardan.
Hangi rüzgara fýsýltýmý anýmsayýp cevap verdin?
Beni kendine sor, var mýydým sende... hiç var oldum mu?

Elbet alýþýr bu ruhum birgün yok oluþuna,
Sensizliðe çizik atamamanýn acizliðinede.
Elbet sürüp gider hayat acýlarýn tenhasýnda,
Ve alýþýr benliðim yalnýzlýðýn sýnýr tanýmayan o aþikarlýðýna...

Düþlere sor beni, seni görebilme ihtimaline asla eriþemediðim,
O milyonlarca görülmüþlüðün son anýna.
Kaldýrýmlara sor beni, her ayak izini avuçlarýmda nasýrlaþtýrdýðým,
Hüzün katrelerimin düþtüðü an`lara tanýk olan gece lambalarýna sor...

Beni bana sor, ey hayatýmý emanetleþtiren kalpazan seviþli sevgilim,
Dudaklarýmdan çýkacak hangi söz kulaklarýna dizginlenecek.
Ey! Hasretinin her saniyesi azrail koþuþlu sevgilim,
Masum sevdalarýmýn en büyük tanýðý...
Bu ölüm senden bana kalan tek sermaye...
Sosyal Medyada Paylaşın: