Bir kaðýt parçasýydý adýn ilk zaman. Sonra zihnimde canlandýn. kalbim kabul etti isteye isteye... gülüþlerimde varoldun, hüzünlerim adýndan çokça söz etti.
Yüz çizgilerimde kendine yön verdin, saçlarýmda ak oldun gözlerimde katre. Ýlkbaharýmda ýþýl ýþýl çiçek oluverdin, büyüdün... Kurudun, bir aðacýn düþen yapraðý oldun sonbaharýmda.
Su gibi hayat oldun, Ölüm gibi sonsuz... benim gibi yalnýz Kendin gibi arsýz oldun.
Hayatýmýn her karesinde sen vardýn. Ama senin hiç bir anýna anlam katamadým.
Ben seni yaþarken her santiminde hayatýmýn, yeni ölümler biriktirirken... Sen nerden bilecektin, Kim sevmiþ, kim acýsýnda göz yaþýyla boðulmuþ.
Sevmek; gücü sevilene vermekmiþ Haklýydýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gariphikaye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.