Gecenin Fotoğrafında.

Ýçimde bir çocuk titremesi yaðmurda,
Gecenin fotoðrafýnda karanlýk bir manzaraydým…

Hep eski günlerden bir alýntý gelip gidiyordu beynime ansýzýn,
Yalan diye kendime avuntular biriktiriyordum… susuyordum.
Tam baþlamýþtým yarýdan yaralarýmý sarmaya yeniden.

Sonbahar gibi… son düþen yapraklar gibi,
Yýlgýnlaþtý bedenim yýðýlmýþlýðýn yýlgýnlýðýna…sorulara cevap oldum
Malum oldu düþüþlerim düþen yapraklara,
Aðaçlar çýrýlçýplak bütün bedenimi üþütüyordu, üþüyordum yalnýzlýðýma…

Bir yaðmur yine eskilerden saçlarýma düþtü,
Tenime kayýp bir ürperti deðimiþ gibi…
Hüzün gözlerime düþen damlalarý hatýrlattý.
Kýyýlarýma vuran sevinçlerim, dalga gibi gel-git oynuyordu benimle…

Belki aþk içimde beni kaybetmiþti,
Belki adýný unutmuþtum o sevgilinin,
Ne kadar yenilirsem kendime, o kadar baþkalaþýyordum.

Kendimi yine kendimle kandýrýyordum,
Bir yalana yeni bir yalan cevap, sabaha kadar…
Ve içimde sessizlik içinde, sessizlikler çoðalýyordu,
Haber vermeden yanýlgýlarým beni benden alýyordu.

Birikmiþ yalnýzlýklarým, benden yine bana hediyeydi,
Bir akþamdan bir sabaha yükselirken güneþ…

Bir akþamdan, bir sabaha tenha sessizlikleri,
Yüzümden gerçeðimi alýyordu…
Yitip bir acýnýn varoluþunda yok oluþumu izliyordum,
Gizler gibi ölümlerimi baþka kimlikler çalýyordum hayattan…
Sosyal Medyada Paylaşın: