Geceye Tutsak

Yapraklarý düþerken aðaçlarýn bir sonbahar oyununda,
Oyunculardan yoksun rüzgarlar esiyor deniz kýyýsýnda...
Bulutlardan kaçan yaðmurlar, tenimde anlam buluyorlar,
Sesimde bir sessizlik yankýsý, acým yüzünün hoyratýnda...

Kalbimde bir deniz kýzý, gökyüzünde hüzün yýldýzý,
Ýçimde bir yol tutulmuþ, yalnýzlýktýr yürüdüðü ruhumun.
Saçlarýnda iki satýr þiir saklýdýr, dudaklarýma malum olan,
Gözlerin sol yanýma ölüm korkusu yaþatýyor.

Bir bekleyiþ sarýyor geceyi,
Sayýyor gece zamaný, ben benden çalýnýyorum...
Bir umut büyüyor gündüze,
Ben gecede tutsak kalýyorum...

Sana deðer verirken, kendime yara vermiþim,
Kabuk baðladýðýnda, yeniden varoldun zihnimde.
Acýyý sonbahar getirdi sanýyordum,
Ölüm sendenmiþ meðer, yaþamaktan alýkoydun beni.

Sosyal Medyada Paylaşın: