Bölünmüþ uykularýn hesabýný soruyordu kimseye, Kim bilir hangi düþten düþmüþtü acýmasý olmayana…
Kendini baþka bir yüzde arayan, Ama asla bulamayacak olan bir kaybolmuþluk ifadesi Kendi yüzünde yürüyordu… Büyüyordu geceye, geç kalmýþlýðýn karmaþýðý.
Hüzün bir hicran masalýydý… Bütün aynalar ayný ruhu yýpratýyordu durmaksýzýn.
Her dudak “hoþça kal” fýsýltýsýydý kulaklarýnda, Bin bir sessizlikle, kendine yalnýzlýklar çoðaltýyordu, Kendine buhran…
Bir acýnýn susturduðuydu gece, Ve susuþuydu nefesin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
gariphikaye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.