Zaman Dilimi...

Mutlu bir anýn peþine düþmüþtük ikimiz
Uzak sýnýrýn son ucunda sen düþ sýnýrýnda ben
Sularý kesilen iki pýnarýn hayaline denk gözlerimiz
Taþ arasýna sýkýþan topraðýn dili gibi suskun sýrýtýrýz
Oysa yosun saçaðý büyütür izli yüzlerimiz
Farklý ama farkýnda deðil miyiz...?

Nedense…
Bu kentte üstüme her þey
Senin yüzünden yaðýyor yaþken kuru/yan benim…

Hep içimde çoðalýr
Aþk bir akým diye yazdýðým duygular
Derim ki… sen hiç dokunma çok korkaksýn
Yarasý içinde saklý sensiz geçer mi sanýrsýn
Islak bir ipi aþk diye dolarken yüreðim
Anlamsýz duyarsýz olma bu kadar
Açar feryat figaným
Topraðýmsýn...

Topraða düþen yaprak
Tekrar dalýna döner diyorlar gerçek mi...?

Bir zaman dilimi ki
Yokluðunda varlýðýný giyinmiþ
Seni taþýdýðý dokuz köyden kovulmuþ
Bir aþkýn delisi sayýlýyorsa hâlâ…
Sevgi mi hata aþk mý hata
Hangi devrime denk
Hangi slogana…?

Sorma ...

Yüzüm hüzün ekþisi
Parmak aralarým tütün kokusu
Hep sorgularým seninle kendi kendime
Düþmüþüm ateþli hasretin merkezine
En keskin küfürler sýralar dilim
Yaralý kuþ gibi çýnlar sesin
Düþlerime kan sýçrar
Arýyorum yoksun…

Bilir misin …?

Aþk lazýmdý bize
Severek kavuþmadan
Belki erken ölecek ikimizde..




Sosyal Medyada Paylaşın: