Sokak Yalnızlıkları
Bir gece, düþ yorgunluðuyla uyandým...
Sessizce bir rüzgar geçiverdi penceremden.
Bir deniz kýyýsý düþündüm,
Ve sen... kendinle baþbaþa...
Bank üstünde yalnýzlýklarýný çoðaltýrken,
Ýçinde benli duygular yoðunlaþýr birden.
Alýr seni dalgalar kýyýmdan, kýyýsýna götürür hüznün...
Bedeninde sabah olur, ruhun karanlýklarý çoðaltýr.
Sonra ben yenilerim sende kendimi,
Sonra korkularýn baþlar, usulca irkilirsin.
Ölüm oyunlarý oynarsýn kalbinle,
Beynin senden kaçar, düþersin kendinden...
Yine kaybetmek beni, sende maviyi siyaha dönüþtürür...
Gecemde senden sokak yalnýzlýklarý dinliyordum,
Nakaratýnda denizler boyu gözyaþlarý...
Üþür gibiydi ruhum, üþütüyor gibi seni.
Bir gece sensizdim, en az senin kadar...
Düþler düþüyordu gözlerimden,
Sessiz bir ölüm gibi geçiverdin ruhumdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.