yaþým yirmi
yirmi bir yýldýr seninleydim...
þimdi ise vatandayým,bekliyorum anne...
her mevsim kýþ gibi,üþümüyorum
ölmek hiç korkutucu deðil burada
ölümden korkmuyorum anne...
bir sevdiðim vardý son mektubuna,
beni terkettiðini artýk bana yazmayacaðýný kazmýþ...
iþte o an sessizlik gibi yaðdým kendime aðladým
aðlýyorum anne...
bilmiyorum sen olmadan,yâr olmadan hayat olmadan...
nasýl bitecek bu nöbetler,nasýl sýraya dizilip
tek nefeste geçecek þu bomboþ günler, ama
biliyorum hiç düzelmez kýrýk kalpler...
ne zaman öleceðim hisset ve söyle anne,
öldür önce yani yaþat yani yok et,uyut anne...
pusularda kendimden saklanýyorum artýk,
kendimle çetin savaþlar veriyorum
kendime emrediyorum vur diye,vuramýyorum
yapamýyorum anne...
sen de terketme beni anne,bunlarý oku,
ama aðlama,mektubu yýrt,ama kanatma anne
aðlatma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.