GİDEMEZSİN

yarenim Ýstanbul, yine kapamýþ kendini,
göstermiyor,saklanýyor bu sabah.
üsküdar’dan beþiktaþ’a,hele hele
tarihi yarým ada,nafile,
bozulmuþ gözleri.inadýna ateþli,
göðsümü açýyorum,hissediyorum.
sandallarýn bile kýçý gözükmüyor,
ufuk çizgisi burnumun dibinde.
patpat çalýþan motoru olmasa,
yarýsý yok,ressam silmiþ diyeceðim..
kuzguncuk’tan vapur kalkmýþ,sanki;
o da yarým,inanýr mýsýn,
sancak görünüyor,iskele yok..
birinci köprü,ayaksýz duruyor orda,
bir de telleri,halelerin ortasýnda,
ay yerine lambalar,
sanki,lambaya bakan var..
ister sis de,ister pus,arkasýnda;
sevdalým Ýstanbul..
bugün o’na aþýðým,göstermesede kendini.
bu halinle,masanýn altýna saklanan,
çocuk gibi,suç iþlemiþ bebeler gibi,
gizliyor kendini..olsun,ben dumanýný
görmesem de vapurun, o geliyor..
nerelerini gördüm,daha dün..
oynuyor,alay geçiyor,
ben anlýyorum,kýrgýn kýzgýn,
aðladým aðlayacaðým,hali bu o’nun..
grý mi desem,morcivert mi,bilemedim;
bakmayýn siz o’na,yarýn;
yarýn tanýyamazsýnýz,koþar,coþar,
tenefüse çýkan,ana sýnýflar gibi;
unutur,unutturur biteviye..
kýzsan da,bitti desen de,yarýn;
yarýn,yine seversin,aþýk olursun
gidemezsin...


halûk gürses
Sosyal Medyada Paylaşın: