eylülde doğmuşum..

eylül’de doðmuþum.
sonbahar çocuðuyum ben,
biraz puslu havalarý sevmiþimdir,
tilki misali..
kurnaz,cin fikirli de olmadým ama,
severim iþte yaðmuru,rüzgârý,
yazdan ,kýþtan hiç hazzetmem.
biraz üþümeyi,tercih ettim terlemeye.
ince ince yaðan yaðmurda
düþen yapraklara basmayý,
ayaðýmýn ucuyla itelemeyi,
tembel mi,sakin mi yürümeyi,
hep sevmiþimdir..
serçeler sözleþmiþler sanki
hepsi bir aðaçta,kesik kesik þakýyorlar.
kargalarsa, kuþlarýn dayýlarý;
bir saða,bir sola salýnarak yürüyorlar.
bir ceketleri eksik omuzlarýnda..
o kadar çok düþen var ki yere,
akýllý hayvanlar,onlar da yerdeler..
sonbaharýn özü rüzgârlar.
evimin köþesi ýslýk çalýyor;
gülümseyerek dinlerim,her seferinde..
kimisine kaygý verir,
ben ise mutlu olurum..
yuvarlanan çalýlar,
sapýndan dönerek düþen yapraklar,
çýplak kalan aðaçlar,beni üzmüyor.
sürgün verecekler yine birgün.
toprak ise nelere gebe
düþmeye görsün topraða cemre;
bugün,kurumuþ dediklerin,
yeþile bürünür bir anda..
hayat, bir kez daha kanýtlar kendini.
çatlak dediðin topraktan,
fýþkýrýr otlar,çiçekler,ekinler..
attýysan tohumu topraða,zamanýnda;
baþaðý ile verecektir sana..
sabýr ister,güven ister,emek ister senden..
týrmalamayý becerirsen eðer,
terini,umudunu da katarsan,
daðýný,ova edersin yürekten...

halûk gürses



Sosyal Medyada Paylaşın: